کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته است.
وی که از پیشوایان مذهب بودا بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود.
وی 9 سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع کرد که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.
کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) است که در ابتدا اوکیناواته نامیده می‌شد.
از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام کردند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.
در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا؛ گیچین فونا کوشی توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرارگرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب کرده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
سال ۱۳۴۲ سال کاراته توسط هرمز میربابایی، محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته به ایران وارد شد.
سبک‌های کاراته بسیار متعدد است و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد. اصول کلی و پایه سبک‌های کاراته با هم یکی است و فرق آنها در نحوه بکار گیریاست.
بطور کلی سبک‌های کاراته به سه دسته تقسیم می‌شود: کنترلی، غیر کنترلی و رینگی.
برخی از سبک‌های کاراته:
- گیچین فونا کوشی
- کنوا مابونی
- میاگی چوجون
- اوتسوکا هیرونوری
- ماسوتاتسو اویاما
- جو کای بو کاراته
- شوتوکان
- شیتوریو
- کان زن ریو
- بودو
- گوجوریو
- کیوکوشین
- کیوکوشین کای وادوریو
- آشیهارا
- انشین
